131 lat temu, 27 grudnia 1891 roku, we francuskim Noisy-le-Sec zmarł Aleksander Chodźko, poeta oraz kulturoznawca Azji i Słowiańszczyzny.

Urodził się w 1804 roku w Krzywiczach (ob. obwód miński Białorusi) w rodzinie szlacheckiej herbu Kościesza, podczas nauki w gimnazjum był wychowankiem Tomasza Zana. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim, w 1823 roku za przynależność do Towarzystwa Filaretów został wraz z innymi członkami aresztowany i uwięziony.

Rok później wybył do Petersburga na studia orientalistyczne, od lat 30. przebywał na różnych placówkach dyplomatycznych w Persji, badając miejscową kulturę, literaturę i język. Do Francji przeniósł się w 1842 roku, osiadł w Paryżu. Objął stanowisko profesora literatury słowiańskiej na Kolegium Francuskim, zajmowane niegdyś przez Adama Mickiewicza.

Samego wieszcza także poznał w tym czasie, a poprzez niego zafascynował się ideą mesjanistyczną Towiańskiego. Działalność oświatową prowadził do 1883 roku. W swoim życiu wydał tomik „Poezje” oraz wiele rozpraw na temat filologii Orientu i Słowian w języku angielskim i francuskim.

W jego dorobku znaleźć można także liczne dzieła językoznawcze oraz traktujące o etnografii i literaturze Dalekiego Wschodu. Spoczywa na cmentarzu Montmorency, największej polskiej nekropolii na terenie Francji, położonej na północy kraju.

Zobacz również: