Poeta, pamiętnikarz i tłumacz. Był przedstawicielem romantyzmu i neoklasycyzmu. Pochodził z Wileńszczyzny i przyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem. W ramach działalności publicystycznej wydawał także listy.

Antoni Edward Odyniec przyszedł na świat 25 stycznia 1804 roku w Giejstunach. Początkową edukację pobierał w przyklasztornej szkole bazyliańskiej w Borunach. W 1820 roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wileńskim. W 1821 roku poznał Adama Mickiewicza, który został jego towarzyszem i przyjacielem. Związał się ze Zgromadzeniem Filaretów i w 1824 roku napisał „Pieśń Filaretów”. W latach 1823-1824 prześladowano go za działalność patriotyczną i trafił do więzienia. W areszcie był przetrzymywany przez cztery miesiące. Został wypuszczony, ponieważ nie udowodniono mu żadnego cięższego przewinienia.

Od 1826 roku przebywał w Warszawie, gdzie został zatrudniony do redakcji „Gazety Warszawskiej” oraz zajmował się wydawnictwem. W 1829 roku został towarzyszem Adama Mickiewicza w trakcie podróży po zachodnioeuropejskich krajach. U boku Mickiewicza zwiedził Niemcy, Szwajcarię i Włochy, a po latach opisał swoje doświadczenia w „Listach z podróży”. W 1831 roku zamieszkał w Dreźnie. Tam zajął się tłumaczeniem dzieł George’a Byrona, Waltera Scotta i Thomasa Moore’a. Zaangażował się także w współredagowanie „Biblioteki Klasyków Polskich” oraz pisał teksty w leszczyńskim tygodniku „Przyjaciel Ludu”. W roku 1837 powrócił do Wilna.

Przebywając na Wileńszczyźnie pisał wiersze i dramaty. Zajmował się także publicystyką i tłumaczeniem. Zaczął redagować „Encyklopedię Powszechną” Glucksberga oraz podjął współpracę z „Kurierem Wileńskim”. W tym czasie powstały jego najbardziej znane dzieła – „Felicyta” oraz „Barbara Radziwiłłówna”. Od dzieciństwa cechowała go duża religijność i przywiązanie do wartości patriotycznych.

W 1866 roku zamieszkał ponownie w Warszawie. Podejmuje się współpracy z „Kurierem Warszawskim” oraz „Kroniką Rodzinną”. To właśnie podczas pobytu w Warszawie napisał „Listy z podróży”, w których opisał wspólną podróż po Europie u boku Adama Mickiewicza. W tym okresie napisał także „Wspomnienia z przeszłości”. Zajmował się ciągle działalność wydawniczą i tłumaczeniową.

Antoni Edward Odyniec zmarł 15 stycznia 1885 roku w Warszawie i został pochowany na Powązkach. Jego pogrzeb miał charakter manifestacji patriotycznej, w której wzięło udział blisko 30 tysięcy ludzi. Wspominano go jako człowieka spokojnego i łagodnego, któremu zarzucano zbyt ugodowy charakter.

Zobacz również: