14 stycznia 1919 roku zmarł Antoni Petrykiewicz, jeden z najmłodszych obrońców Lwowa, który otrzymał pośmiertnie Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Mimo młodego wieku wykazał się niezwykle bohaterską postawą i honorem godnym prawdziwego żołnierza.

Zmagania o Lwów między Polakami a Ukraińcami rozpoczęły się 1 listopada 1918 roku. Było to najważniejsze miasto regionu i obydwa narody rościły sobie do niego prawa. W początkowym etapie walk zdecydowana przewaga liczebna i materialna była po stronie sił ukraińskich, ale zmieniło się to wraz z przybyciem polskich posiłków 20 listopada. Nie mniej przez kilka tygodni ciężar obrony miasta spoczął na mieszkańcach Lwowa, wśród których nie brakowało tych najmłodszych – mających mniej niż 18 lat. Było ich 1421 i przeszli do historii jako Orlęta Lwowskie. Takim bohaterskim obrońcą został też Antoś Petrykiewicz.

Urodził się 28 grudnia 1905 roku w Dublanach. Był najmłodszym dzieckiem w rodzinie. Miał czterech braci i trzy siostry. Wychowywał się na lwowskim Zniesieniu w rodzinie Kaspra Petrykiewicza i Rozalii z Gruszeckich. Antoś był uczniem drugiej klasy gimnazjum, gdy wybuchły walki o Lwów. Zgłosił się do oddziału porucznika Romana Abrahama, w którym jako szeregowiec brał udział w obronie rodzinnego miasta. Uczestniczył w bojach o Górę Stracenia oraz wykazał się nieustępliwością, kiedy to przedzierał się przez nieprzyjacielskie linie i dostarczał sprawdzone wiadomości wywiadowcze.

Jego ostatnim czynem na placu boju były walki pod Persenkówką, w czasie których 23 grudnia 1918 roku został ciężko ranny. Został przetransportowany do szpitala polowego, który mieścił się w budynku Politechniki Lwowskiej. Niestety rany okazały się śmiertelnie i młody lwowianin zmarł 14 stycznia 1919 roku. Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa. W obronie miasta brali udział wszyscy męscy przedstawiciele rodziny Petrykiewiczów – oprócz Antosia w walkach brali udział jego starsi bracia i ojciec.

Antoni Petrykiewicz został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co zostało uczynione dekretem naczelnika państwa Józefa Piłsudskiego. Tym samym jeden z najmłodszych obrońców Lwowa stał się najmłodszym w historii kawalerem tego najważniejszego wojskowego odznaczenia.

Zobacz również: