Program realizowany w Irpieniu koło Kijowa, mieście, które szczególnie zostało poszkodowane, podczas trwającej na Ukrainie wojny.

To miasto, od pierwszych dni rosyjskiej agresji, stało się miejscem dramatycznych wydarzeń. To tędy Rosjanie zamierzali utorować sobie wjazd do stolicy. W sześćdziesięciotysięcznym mieście, większość domów została zburzona. Ludzie w ciągu kilku minut tracili wszystko.

Z narażeniem życia musieli ewakuować się w bezpieczne miejsca. Silna ukraińska samoobrona, zatarasowała najeźdźcom drogę od strony Buczy. Wysadzony most na rzece Irpień, nie pozwolił rosyjskim czołgom wjechać do miasta od północnego wschodu. Przez miesiąc, niemal bez przerwy, ostrzeliwane były domy i ulice. Ginęli ludzie.

Na Irpieńskim cmentarzu powstała osobna kwatera , gdzie spoczęły ofiary tej wojny. Do dzisiaj jeszcze mieszkańcy nie mogą otrząsnąć się z tej tragedii. Wielu jeszcze do Irpienia nie wróciło, nie mają do czego wracać. Ich domy są zrujnowane. Przepadło wszystko. Poza tym nie zostały usunięte wszystkie miny. Wiceburmistrz Irpienia – Andriej Krawczuk apeluje, aby jeszcze uciekinierzy nie wracali. Trwa wstępne porządkowanie ulic. Władze miasta szacują straty i już wiedzą, że siedemdziesiąt procent infrastruktury legło w gruzach.

Niektóre domy, szczególnie wieżowce, których bomby fosforowe uszkodziły konstrukcje, trzeba będzie wyburzyć i na ich miejsce zbudować nowe. Ponad połowa obywateli miasta, do tego czasu, nie będzie miała swego lokum. Irpień stał się symbolem miasta niezłomnego. Mimo tylu zniszczeń, straconych istnień , udało się nie dopuścić do opanowania go przez armię okupanta. Żyje tutaj wielu ludzi pochodzenia rosyjskiego, używają na co dzień rosyjskiego języka, im szczególnie trudno pogodzić się ze strategią Putina, który przyszedł tutaj zabijać „swoich” .

Ten reportaż wykorzystuje zdjęcia archiwalne, ale jest również zapisem powojennej rzeczywistości miasta, które dźwiga się z ruin.

Zobacz również:

Pomoc Polakom na Wschodzie – Mołdawia