Gustaw Konstanty Żebrowski był wybitnym oficerem Wojska Polskiego i Narodowych Sił Zbrojnych. Swą karierę wojskową rozpoczął podczas powstań śląskich, później walczył z bolszewikami w 1920 roku, brał udział w Powstaniu Warszawskim, a następnie w działaniach podziemia antykomunistycznego.

Dziś obchodzimy rocznicę śmierci wybitnego polskiego żołnierza. 26 marca 1973 roku zmarł Gustaw Konstanty Żebrowski. Swą karierę wojskową rozpoczął jako ochotnik walczący w I powstaniu śląskim w 1919 roku. Walczył następnie w wojnie polsko-bolszewickiej w roku 1920 r. Po wybuchu II wojny światowej, jako dowódca kompanii, służył w czasie obrony Twierdzy Brzeskiej.

Gustaw Żebrowski był więziony przez sowietów w obozie w Starobielsku. Udało mu się uciec z grupą cywilów opuszczających obóz. Po ucieczce związał się z konspiracyjną Organizacją Orła Białego. W czasie Powstania Warszawskiego walczył w strukturach Narodowych Sił Zbrojnych. Po zajęciu Polski przez sowietów, nie ujawnił się. W 1945 roku przez czechosłowacką granicę uciekł do Londynu.  Po najgorszych latach represji stalinowskich w marcu 1966 powrócił do Warszawy.  Po ponad dwudziestu  latach rozłąki, miał możliwość spotkania z żoną i rodziną.