Dodano 21.08.2018
Jaworzyna w akcji – Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia
Jaworzyna w akcji Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia. Pojechało nas dwanaścioro (8 dziewczyn i 4 chłopaków) plus dwóch opiekunów – weteran pan Wiesław Dybeł i nowicjusz pan Marcin Kruk. Jednym słowem silna grupa, która nie boi się pracy.
To właśnie my:
Na schodach przed akademikiem (nasza kwatera) w służbowych strojach i z tarczą gotowi do walki z…?
Siedzą, od lewej: Sandra Faber, Martyna Tokarczyk, Natalia Ząbek.
Nad nimi: pan Wiesław Dybeł, Klaudia Adamczyk, Martyna Bielat, Alicja Legendziewicz, Julia Żelazna, Kinga Bielat.
Najwyżej, od lewej: Bartłomiej Kańko, Norbert Hałabura, Jakub Kraszkiewicz, Wiktor Kruk i pan Marcin Kruk.
Wiedzieliśmy, że trzeba będzie popracować, ale dopiero na miejscu okazało się, co naprawdę będziemy robili. Przydały się zabrane narzędzia.
Polskie groby, które odwiedziliśmy i porządkowaliśmy, były w stanie dalekim od ideału, lecz dzięki naszej ciężkiej pracy i zaangażowaniu z czasem zmieniły się w miejsca pamięci godne naszych rodakach (Kinga Bielat).
Wszyscy ciężko pracują, nie ma czasu na rozmowy. Pan Dybeł nie odpuści…
Praca była czasami męcząca, ale jednocześnie ciekawa ze względu na poznawanie otoczenia i historii tych miejsc (Norbert Hałabura).
Kiedy tego zielska tyle narosło…
Nasza ciężka praca na cmentarzach przyniosła ogromne efekty, a to również dzięki świetnej atmosferze panującej w naszej grupie (Bartłomiej Kańko).
Dużo sprzątania, ale jestem zadowolony, ponieważ widzę, że coś zrobiłem (Jakub Kraszkiewicz).
Jak dziewczyny coś robią, to porządnie
Praca czasem bywała trudna, ale cieszę się, że mogłam pomóc. Przy okazji zapoznałam się z Kresami i dowiedziałam się wiele o naszych przodkach (Julia Żelazna).
Naprawdę wykonaliśmy kawał dobrej roboty (Martyna Tokarczyk).
Mieliśmy dużo pracy, ale po widocznych efektach nie odczuwałam już zmęczenia (Natalia Ząbek).
Zdarzały się przerwy na posiłek i chwilę oddechu… Specjalistą od kanapek był pan Marcin Kruk
Miałam okazję poznać nową kulturę, skosztować nieznanych mi dotąd potraw (Martyna Bielat).
Pomnik bitwy pod Rokitną – tak uczciliśmy pamięć bohaterskich przodków.
Wyjazd na Ukrainę pozwolił mi poznać kulturę Ukrainy a także historię moich przodków z nią związanych (Alicja Legendziewicz).
Na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Pamiątkowe zdjęcie przy grobie naszej patronki.
Miejsca, które zwiedziliśmy, na długo zostaną mi w pamięci (Natalia Ząbek).
Poznałem nowych kolegów, historię Kresów, dowiedziałem się , dlaczego są tam groby Polaków (Wiktor Kruk)
Wszyscy jesteśmy zgodni co do tego, że:
To był naprawdę udany wyjazd (Natalia Ząbek, Norbert Hałabura).
Był bardzo ciekawym przeżyciem (Julia Żelazna).
Wyjazd na Ukrainę uważam za bardzo udany i pracowity (Martyna Tokarczyk).
Było bardzo fajnie (Jakub Kraszkiewicz).
Po tak udanej wyprawie można usłyszeć tylko jedno:
Chętnie pojadę jeszcze raz, gdy nadarzy się taka okazja (Norbert Hałabura).
Mam nadzieję, że będzie więcej takich akcji i będzie mi dane pojechać tam znowu (Martyna Tokarczyk).
Chętnie pojadę za rok, jeśli będzie taka możliwość (Jakub Kraszkiewicz).
Poznałam wielu wspaniałych ludzi i byłabym bardzo szczęśliwa, gdybym mogła tam pojechać również za rok (Alicja Legendziewicz).
Nauczyłem się też nowych piosenek po ukraińsku (Wiktor Kruk).
I takie zapewnienia:
Bez wahania mogłabym pojechać w przyszłym roku i powtórnie się zaangażować (Julia Żelazna).
Jestem pewna, że jeszcze niejednokrotnie wezmę udział w tej akcji (Martyna Bielat).
Mam nadzieję, że będę mogła pomóc za rok (Sandra Faber).
W przyszłości na pewno powtórzę ten wyjazd (Natalia Ząbek).
Na koniec podsumowaniem niech będą słowa naszych koleżanek:
Jestem dumna z tego, że nasza ciężka praca, a daliśmy z siebie wszystko, przyczyniła się do ratowania polskich cmentarzy. Jesteśmy dumni, że mogliśmy brać udział w tym przedsięwzięciu (Siostry Bielat).
SILNA GRUPA Z TARCZĄ
Cieszę się, że jesteście zadowoleni. W przyszłym roku pojedziemy chyba autokarem piętrowym (Wiesław Dybeł).