371 lat temu, 24 czerwca 1651 roku, stłumiono powstanie podhalańskich chłopów pod wodzą Aleksandra Kostki-Napierskiego.

Trwające od 1648 powstanie Chmielnickiego na ruskich ziemiach Rzeczypospolitej miało niemały wpływ na rewolucyjne nastroje wśród chłopstwa także w innych częściach państwa. Bohdan Chmielnicki rozesłał po kraju sieć agitatorów, kilku z nich trafiło na Podhale. Kostka-Napierski, oficer wojsk koronnych, przybył na przełomie kwietnia i maja do Nowego Targu. Posiadał sfałszowany bądź ukradziony list przypowiedni (dokument upoważniający do werbunku żołnierzy zaciężnych), co umożliwiło mu to nieskrępowaną działalność werbunkową i agitacyjną, tym bardziej że w tym samym czasie na Ukrainie koncentrowały się wojska koronne przed bitwą pod Beresteczkiem.

Powstanie zaczęło się 14 czerwca zajęciem warownego zamku w Czorsztynie przez grupę chłopów dowodzoną przez Kostkę-Napierskiego i sołtysa Stanisława Łętowskiego. Cztery dni później oddział 60 piechurów i 25 dragonów starosty dobczyckiego Michała Jordana próbował odbić zamek, lecz w obawie przed okrążeniem i z powodu odcięcia dróg zaopatrzenia przez chłopską dywersję musiał odstąpić od oblężenia.

Szacuje się, iż Kostka-Napierski posiadał do swej dyspozycji jedynie dwudziestu kilku chłopów. Ostatecznie Czorsztyn został poddany 24 czerwca, Kostka-Napierski i Łętowski zostali pojmani, resztę puszczono wolno. Wkrótce schwytano i trzeciego dowódcę powstania, nauczyciela Marcina Radockiego. Całą trójkę odesłano do Krakowa i po krótkim procesie skazano. Kostka-Napierski został skazany na nabicie na pal, Łętowski na ćwiartowanie, a Radocki na ścięcie. Wyrok wykonano 18 lipca 1651 na wzgórzu Lasoty.

Zobacz również: