Na Litwie w miejscach gdzie spoczywają pomordowani Polacy znajdują się pomniki i tablice szkalujące pamięć ofiar. Przed II wojną światową mniejszość litewska w Wilnie stanowiła 2 proc. mieszkańców wobec 89,9 proc. Polaków.

Ojczyzna Piłsudskiego i Mickiewicza jest przekłamywana przez stronę litewską pod hasłem rzekomej polskiej kolonizacji tych ziem. Nieopodal dzisiejszego parlamentu Republiki Litewskiej znajduje się napis porównujący generała Lucjana Żeligowskiego do Wiaczesława Mołotowa i Joachima Ribbentropa, którzy przewodząc dyplomacji III Rzeszy i Związku Sowieckiego podpisali pakt 23 sierpnia 1939 roku. Owe porozumienie,  które znane jest też jako  IV rozbiór Polski, dla Litwy było korzystne, gdyż to właśnie Republika Litewska stała się jego beneficjentem wchodząc w posiadanie Wilna. Należy pamiętać, że Wilno – wraz ze Lwowem – w okresie I Rzeczypospolitej i w czasie rozbiorów stanowiły dwa najważniejsze polskie centra kulturowe na wschodzie.

Należy wspomnieć o wcześniejszej postawie Litwy z czasu wojny polsko-bolszewickiej, w momencie gdy ledwo zmartwychwstałe państwo polskie broniło swej niepodległości i wolności Europy przed bolszewickim najazdem. Litwini złamali zasadę neutralności i przepuścili armię czerwoną walczącą z wojskiem polskim. Za tą uprzejmość bolszewicy na krótko podarowali Litwinom Wilno zamieszkałe w większości przez Polaków. Stąd konieczność operacji wojskowej Lucjana Żeligowskiego w październiku 1920 roku.

Na wileńskiej Rossie, największym polskim cmentarzu na Litwie i jednym z największych ze wszystkich polskich cmentarzy, obok mogił polskich żołnierzy poległych w walkach z bolszewikami postawiono krzyż pt. „ofiarom okupacji”. Okupantami są zarówno Polacy w okresie (1920-1939) jak i ZSRR (1939-1990).

W Wilnie przy placu Łukiskim mieściła się siedziba NKWD i Gestapo, zamęczono tam tysiące wileńskich Polaków sprzeciwiających się totalitaryzmowi. Plac Łukiski był w okresie rozbiorów również miejscem straceń powstańców styczniowych, zginęli tam Zygmunt Sierakowski i Wincenty Kalinowski. Dziś widnieje tam napis w języku litewskim i angielskim mówiący o polskiej okupacji w latach 1920-1939.