Do bitwy pod Pułtuskiem między armią napoleońską i rosyjską doszło podczas wojny IV koalicji antyfrancuskiej 216 lat temu – 26 grudnia 1806 roku.

Dwa dni wcześniej Francuzi pod Czarnowem udaremnili plany rosyjskiego ataku na zachód i zmusili ich do ucieczki. Nie podążyli jednak od razu za nieprzyjacielem z powodu złego stanu błotnistych dróg. Część wojsk rosyjskich udała się do Pułtuska, gdzie znajdowała się kwatera dowództwa korpusu generała Levina Benningsena.

Benningsen rozstawił swoje bataliony wzdłuż drogi z miasta do Gołymina, prawe skrzydło sięgało do lasu w Mosznie. Francuzi tego dnia nad ranem ruszyli przez Narew na pozycje Moskali, jednak nie zdawali sobie sprawy z siły nieprzyjaciela. Bitwa zaczęła się przed południem atakiem na prawym skrzydle, który odrzucił Kozaków na tyły, lecz francuska piechota mimo wsparcia artylerii nie osiągnęła sukcesu.

Podczas ataku w centrum rosyjska kawaleria niemalże oskrzydliła Francuzów, jednak wysłany na pomoc batalion piechoty zmusił ją do cofnięcia się. Rosjanie cały czas razili przeciwnika ostrzałem artylerii. Obie strony w ciągu dnia zostały wsparte posiłkami, lecz nikomu nie udało się przełamać linii nieprzyjaciela.

Mimo iż bitwa ta nie przyniosła Francuzom zwycięstwa, to spowodowała dalszy odwrót Rosjan na wschód oraz pośrednio doprowadziła do powstania Księstwa Warszawskiego. Jest wymieniona na paryskim Łuku Triumfalnym.

Zobacz również: