27 grudnia 1953 roku, 69 lat temu, w szwajcarskiej Lozannie zmarł Józef Turczyński, utalentowany pianista i pedagog.

Urodził się w 1884 roku w Żytomierzu (ob. obwód żytomierski Ukrainy), pierwszych lekcji gry na fortepianie udzielał mu ojciec, po czym udał się na studia pianistyczne do Petersburga. Ukończył także kierunek prawniczy w Kijowie i doskonalił swój talent muzyczny w Wiedniu. W 1912 roku wygrał konkurs pianistyczny w Petersburgu i zyskał uznanie stołecznej prasy.

Koncertował potem w Warszawie, Kijowie, Paryżu i Berlinie. W kraju osiadł w 1920 roku, zamieszkał w Warszawie, gdzie objął posadę profesora w Konserwatorium. W latach 30. założył Instytut Gry Fortepianowej, w którym nauczał, oraz wydał wręczony mu ponad dekadę wcześniej rękopis kwintetu fortepianowego innego żytomierskiego pianisty, Juliusza Zarębskiego.

Przez cały okres międzywojenny dawał koncerty w Europie, spotkał się także z Ignacym Paderewskim, który docenił jego kunszt i talent. W 1937 roku wraz z muzykologiem Ludwikiem Bronarskim zaczęli opracowywać redakcję „Dzieł wszystkich Chopina”, jednak ich prace przerwał wybuch II wojny światowej, który Turczyńskiego zastał w Szwajcarii.

Pozbawiony środków do życia grał każdy możliwy koncert, po wojnie do kraju nie wrócił Koncertował w Anglii i USA, ciesząc się wielkim autorytetem. Przyczynił się do spopularyzowania całości twórczości Chopina na świecie.

Zobacz również: