Był architektem i rzeźbiarzem działającym głównie na terenie Litwy. Twórca słynnego pomnika Grunwaldzkiego oraz pomnika Trzech Krzyży. Brał udział w obronie Wilna przeciwko bolszewikom w 1919 roku.

Urodzony 20 lutego 1877 roku na północy Rosji w miejscowości Tot’ma. Był wnukiem zesłańców, a jego ojciec, absolwent Akademii Leśnej w Petersburgu, pełnił tam funkcję zarządcy lasów państwowych. Studiował architekturę w Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu oraz rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu. Jego twórczość z tego okresu wzbudza uwagę polskiego środowiska artystycznego. Poznaje Władysława Mickiewicza oraz przede wszystkim Ignacego Jana Paderewskiego, który postanowił ufundować pomnik upamiętniający zwycięstwo odniesione pod Grunwaldem. Wiwulski rozpoczął więc prace nad monumentalnym pomnikiem Grunwaldzkim, który został odsłonięty w Krakowie w roku 1910 z okazji pięćsetnej rocznicy bitwy. Pomnik ten został zniszczony w trakcie drugiej wojny światowej, ale odbudowano go na podstawie modelu przechowywanego w krakowskim Muzeum Historycznym.

Antoni Wiwulski był projektantem kaplicy nad Morskim Okiem w Tatrach oraz budowniczym Kaplicy Matki Bożej w Szydłowie. Był także twórcą wileńskiego krzyża na Górze Zamkowej, który upamiętniał powstańców styczniowych. Jego drugim największym dziełem był stworzony w Wilnie pomnik Trzech Krzyży.

W 1919 roku uczestniczył w obronie Wilna przed nacierającymi wojskami bolszewickimi. Służył w polskiej Samoobronie Wileńskiej, lecz w trakcie walki ciężko zachorował na zapalenie płuc, z powodu którego zmarł 10 stycznia 1919 roku. Został pochowany na cmentarzu Na Rossie.