7 marca 1919 roku, w bitwie pod Torczynem, zginął Leopold Lis-Kula, jeden z najbardziej utalentowanych polskich żołnierzy w historii, bohater, legenda już za życia, ulubieniec Józefa Piłsudskiego, symbol odwagi, braterstwa i oddania ojczyźnie.

O urodzonym 11 listopada 1896 roku polskim bohaterze można by pisać bardzo długo. Leopold Lis-Kula legendą stał się już podczas swojego przedwcześnie zakończonego życia. Na wojnę wyruszył nie mając jeszcze 18 lat i bardzo szybko objawił się jego talent jako dowódcy. W okresie I wojny światowej, w ciągu ledwie kilkunastu dni, stworzył kompanię ochotników z Łodzi. Bardzo szybko awansował do stopnia podporucznika.

Podczas walk zawsze wykazywał się niezwykłą odwagę, męstwem i hartem ducha. W trakcie ataków znajdował się na czele dowodzonych przez siebie jednostek. Był również niezwykle braterski i jednał tym sobie innych, zazwyczaj starszych, żołnierzy. Lis aktywny był przez całą wojnę, a później także po jej zakończeniu. Tworzył m. in. polskie oddziały za frontem wschodnim. Na przełomie lat 1918-1919 walczył w odsieczy Lwowa przeciwko Ukraińcom. Został ranny podczas zdobywania Torczyna i zmarł z powodu odniesionych ran 7 marca 1919 roku. Jego pogrzeb, który odbył się w Rzeszowie, był jednocześnie wielką patriotyczną manifestacją.

W 20-leciu międzywojennym stał się symbolem dla młodzieży, a wielu Polaków wzorowało się na jego osobie. Leopold Lis-Kula został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Był również ulubieńcem Józefa Piłsudskiego, który bardzo cenił sobie jego talenty dowódcze oraz męstwo. Wieniec pogrzebowy marszałek podpisał tymi słowami „Memu dzielnemu chłopcu – Józef Piłsudski”.