Mikulińce – historyczna miejscowość w powiecie trembowelskim, w tekstach źródłowych wymieniana była już w XI wieku. Kiedy przywileje miastu nadawał w 1595 roku król Zygmunt III, w Mikulińcach istniał już zamek obronny wzniesiony przez Annę z Sieniawskich Jordanową.

Potem na tej ziemi panowały słynne polskie rody – Koniecpolskich, Sieniawskich, Lubomirskich, Rejów. Czasy świetności miasteczko przeżyło pod koniec XVIII wieku kiedy to Ludwika Potocka, wdowa po hetmanie wielkim koronnym – Józefie Potockim, wybudowała barokowy kościół pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. Świątynia zamieniona po wojnie na magazyn nawozów została odremontowana i w tej chwili jest jedną z najcenniejszych pamiątek po byłych mieszkańcach tej ziemi. Przez wieki żyli tutaj Polacy. Na przykościelnym cmentarzu zachowało się wiele zabytkowych pomników i tablic nagrobnych, świadczących o zamożności mikulinieckich obywateli. Po wojnie większość naszych rodaków została przesiedlona stąd na Dolny Śląsk. Zamieszkali oni w okolicach Chojnowa, Legnicy, Wołowa. Wiosną 2011 roku dawni mieszkańcy parafii w Mikulińcach, ale także ich dzieci i wnukowie odwiedzili ziemię swoich dziadów. Wyprawę zorganizowała Krystyna Ciszewska z domu Dobrowolska, której rodzice pochodzili z pobliskiej Konopkówki. Wówczas zapadła również decyzja o ratowaniu zabytkowego cmentarza w Mikulińcach. Wielkim sprzymierzeńcem tego dzieła jest miejscowy proboszcz – ks. Jarosław Binek.

Nekropolia objęta jest akcją Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia.