Snując refleksje o czcigodnym – pragnę wspomnieć, jak ułan Abramowicz (polski Tatar – muzułmanin) podczas kampanii wrześniowej pomógł w ucieczce do obozu internowania dla Polaków na Litwie – swemu komendantowi por. Zygmuntowi Barcickiemu (który był katolikiem). Dzięki pomocy wiernego podkomendnego dowódca uniknął śmierci w Katyniu. Natomiast Sowieci aresztowali ułana i trafił On do obozu w Kozielsku, gdzie po raz ostatni widział tam polskich oficerów. Stąd wywieziono Go jako jeńca do kolejnych obozów  Archipelagu Gułag na dwa lata przymusowych robót.

Po wojnie nie mógł wrócić do domu w Polsce, gdyż Rosja Sowiecka zagrabiła Kresy Wschodnie, gdzie mieszkał przed wojną. Aparat terroru NKWD nachodził Jego dom rodzinny, wypytując o powojenne losy andersowca, bo był naocznym świadkiem wielu informacji polityki niewolniczego systemu pracy u Sowietów, strzeżonych jako ścisłą tajemnicę historii Stalina, a jako andersowiec był dla nich szczególnie niebezpieczny i traktowany jako przestępca oraz wróg odbudowy nowego państwa – Polski Ludowej.

Porucznik Abramowicz zmarł w Manchesterze w wieku 103 lat.

Uhonorowanie weterana odbędzie się w miejscu pochówku por. Stefana Mustafy  Abramowicza na Cmentarzu Południowym w Manchesterze oraz w Konsulacie RP lub w bazie brytyjskich oficerów Szpitala Polowego Royal Army Medical Corps (RAMC) w Manchesterze.