28 kwietnia 1947 roku rozpoczęła się akcja wymierzona przeciwko bandom UPA i OUN. Połączono ją z akcją przesiedleńczą na tzw. „Ziemie Odzyskane”, która objęła Ukraińców, Łemków, Bojków i Dolinian. Została przeprowadzona przez Ludowe Wojsko Polskie, Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego oraz Państwowy Urząd Repatriacyjny.

Zakończenie II wojny światowej nie przyniosło rozwiązania wielu konfliktów. Jednym z nich była kwestia ukraińskich szowinistów skupionych wokół band Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.

Wciąż dochodziło do walki między bandytami z tych organizacji a Ludowym Wojskiem Polskim oraz polskim podziemiem niepodległościowym działającym na południowo-wschodnich terenach Polski. Dochodziło do palenia wsi i terroryzowania polskich mieszkańców. Władze musiały przystąpić do generalnego rozprawienia się z problemem banderowskim.

Pretekstem do ostatecznego rozwiązania tej kwestii była zasadzka, w której zginął generał Karol Świerczewski w dniu 28 marca 1947 roku w bieszczadzkich Jabłonkach. To wydarzenie umocniło w przekonaniu ówczesną władzę o konieczności rozbicia ukraińskich band. Walki w ramach akcji „Wisła” toczyły się w latach 1947-1950. W ich rezultacie doszło do rozbicia struktur Ukraińskiej Armii Powstańczej i jej bazy zaopatrzeniowej. Wybito około 70 proc. stanu osobowego band działających w okolicy Rzeszowa. Jeżeli chodzi zaś o akcję wysiedleńczą, to doprowadzono do wyludnienia obszarów Bieszczad, Roztocza, Pogórza Przemyskiego i Beskidu Niskiego.