Huta Pieniacka jest symbolem cierpień i tragedii, jakich doznali Polacy z Kresów w okresie II wojny światowej. 28 lutego 1944 roku śmierć poniosło tutaj około tysiąc naszych rodaków, spośród których wielu spalono żywcem. Sama miejscowość zaś, po tym gdy spłynęła krwią, przestała istnieć. Huta Pieniacka tkwi jednak w naszej pamięci.

Huta Pieniacka istniała przez wieki. Zniknęła z powierzchni ziemi 28 lutego 1944 roku. Już o 6 rano do wsi wkroczyli żołnierze 4 Pułku SS Galizien złożonego z ukraińskich ochotników. W ciągu zaledwie 7 godzin wymordowali ponad 1000 bezbronnych mieszkańców.

Wiele osób zapędzono do budynków, które następnie podpalono. Tylko nieliczni przetrwali ten pogrom w przygotowanych wcześniej kryjówkach. Część ratowała się desperacką ucieczką do pobliskiego lasu. Ocaleni musieli pochować swoich najbliższych w dwóch zbiorowych mogiłach. Na miejscu pozostały tylko zgliszcza, dziś porośnięte trawą, fragment zburzonego kościoła, przydrożna kapliczka i krzyże stawiane w ostatnich latach ofiarom tej tragedii. Byli mieszkańcy Huty Pieniackiej osiedlili się po wojnie we Wschowej i na Dolnym Śląsku w okolicach Wołowa i Brzegu Dolnego.

Upamiętniający tę tragedię postument stanął w Hucie Pieniackiej jesienią 2005 roku. Inicjatorem jego powstania był Andrzej Przewoźnik – ówczesny przewodniczący Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Na uroczystość poświęcenia pomnika przyjechali tutaj nieliczni już świadkowie zbrodni i rodziny pomordowanych. Na placu nieistniejącego kościoła odbyło się pierwsze po wojnie nabożeństwo żałobne. Od tamtego czasu co roku w rocznicę pacyfikacji wsi odbywały się przy pomniku uroczyste spotkania.

Czytaj: Obchody 72. rocznicy zbrodni w Hucie Pieniackiej [galeria]

Huta Pieniacka jest symbolem tragicznych losów, jakie spotkały ludność polską zamieszkującą Kresy. Tragedia dotknęła wielu naszych rodaków, którzy stracili życie tylko dlatego, że byli Polakami. Nie można zapomnieć o tych wydarzeniach, które pod koniec II wojny światowej zebrały tragiczne żniwo. Zwłaszcza, że sprawcami byli w tym przypadku „sąsiedzi”, z którymi przez setki lat zamieszkiwaliśmy wspólnie te ziemie.

Z dymem pożarów, z kurzem krwi bratniej, do Ciebie, Panie, woła ten głos! (Kornel Ujejski)

Huta Pieniacka