489 lat temu, 27 września 1533 roku, w Somló (ob. Simleu, Rumunia) urodził się Stefan Batory.

Był synem wojewody siedmiogrodzkiego Stefana Batorego, sam władał tym państwem od 1571 roku, a pięć lat później został na wolnej elekcji wybrany na króla Polski i męża Anny Jagiellonki, po tym jak Henryk Walezy uciekła z kraju do Francji. Jego panowanie umocniło świetność Rzeczypospolitej, otoczył opieką polską sztukę i kulturę, wspierał zakony jezuickie, a ich Kolegium w Wilnie zreformował do Akademii Wileńskiej.

Powołał także Trybunał Koronny, czyli najwyższy sąd apelacyjny Rzeczypospolitej. Rozpoczął wojnę o Inflanty z Moskwą w 1579 roku. Z tego powodu zmodernizował wojska polsko-litewskie oraz przygniótł potęgę rosyjską ciężkim uzbrojeniem oblężniczym. Jego trzy zwycięskie kampanie rzekomo miały opóźnić rozwój Rosji o niemalże cały wiek.

Ze wszystkich władców Rzeczypospolitej najbardziej zasłużył się Grodnu. Miasto nad Niemnem było jego główną bazą wypadową podczas wojny z Moskwą, a rozbudowywany od tej pory zamek grodzieński stał się rezydencją królewską. Uczyniło to z Grodna realną stolicę kraju.

Batory przyjmował bowiem na zamku poselstwa, zwoływał tam Sejm i Senat oraz wydawał akty prawodawstwa, a w okolicznych puszczach często polował. Grodno stało się jego ukochanym miastem, w którym też zmarł zimą 1586 roku po powrocie z jednego z polowań.

Zobacz również: