Dziś rocznica bitwy pod Lwowem z 1695 roku, która stoczona została w ramach wojny polsko-tureckiej (1683-1699). Ta mało rozpowszechniona potyczka miała bardzo interesujący przebieg, dlatego warto ją przypomnieć.

Starcie Polski z Turcją były w tamtym okresie dosyć częste. Oba państwa pozostawały zresztą w stanie wojny, która była częścią szerszego konfliktu: Turcja rywalizowała z tak zwaną Ligą Świętą (w jej skład, oprócz naszego kraju, wchodziły jeszcze Austria, Rosja, Wenecja i Państwo Kościelne).

Już na początku roku Tatarzy przypuścili ofensywę na ziemie Rzeczpospolitej, przełamując 29 stycznia blokadę pod Kamieńcem Podolskim. Następnie wojska dowodzone przez Schebasa Gireja ruszyły prosto na Lwów, co było sporym zaskoczeniem dla broniącej się strony.

Dowódcą polskich sił był hetman wielki Stanisław Jabłonowski, zmuszony do pośpiesznej koncentracji wojsk pod miastem. Udało mu się zebrać około 4 tys. żołnierzy, a także ochotników. Tymczasem siły Chanatu Krymskiego oscylowały w okolicy 12 tys. zbrojnych.

Dodatkowo dla hetmana Jabłonowskiego zaskoczeniem był atak od północnej strony miasta, a także pora roku: we Lwowie, jak pisze Leszek Podhorecki (1987), odbywały się wtedy huczne zabawy szlachciców.

Toteż początek walk dla polskiego wojska był bardzo trudny, zostało ono wyparte aż pod mury miasta. W dodatku pewna część najeźdźców zdołała wedrzeć się za bramę Lwowa. Wtedy do walk ruszyli mieszczanie i chłopi, którzy nie najgorzej radzili sobie z Tatarami w wąskich uliczkach miasta. W każdym razie ich zaangażowanie mogło być kluczowe dla wyniku potyczki. Następnie hetman Jabłonowski zorganizował przeciwnatarcie, w którym również uczestniczyli chłopi, walczący przede wszystkim cepami. Dzięki temu udało się powstrzymać atak i zmusić wojska Gireja do wycofania się spod Lwowa. Straty obu stron szacuje się na około 400 osób. Walki trwały do 12 lutego.

Tatarzy, walczący po tureckiej stronie, nie osiągnęli jednak swojego celu. W drodze powrotnej natrafili w dodatku na bardzo złe warunki atmosferyczne, przez co najeźdźcy ponieśli spore straty. Niewątpliwie zatem, tatarska wyprawa okazała się porażką.

Zdjęcie przedstawia obraz Piotra Michałowskiego, na którym przedstawiony został hetman wielki Stanisław Jabłonowski

Źródło: historycy.org