Był generałem dywizji Wojska Polskiego, pierwszym dowódcą Korpusu Ochrony Pogranicza i bliskim współpracownikiem Józefa Piłsudskiego. Był także jednym z oficerów polskich, którzy zostali zamordowani przez Sowietów w Katyniu.

9 kwietnia 1940 roku został zamordowany w Katyniu Henryk Minkiewicz-Odrowąż. Urodził się on w Suwałkach w roku 1880. Wywodził się z rodziny mieszczańskiej, która była blisko spokrewniona z mieszkającym na Litwie rodem szlacheckim Minkiewiczów herbu Odrowąż. Z tego też powodu jego nazwę często dodawał do swojego nazwiska.

Ukończył gimnazjum w Mariampolu i studiował w Petersburgu nauki przyrodnicze. W czasie tych studiów, których nie ukończył, związał się z Polską Partią Socjalistyczną. Przeniósł się do Krakowa, gdzie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tej uczelni także nie ukończył. W czasie I wojny światowej wstąpił do 3 pułku 2 Brydady Legionów Polskich. Uczestniczył w słynnej szarży kawaleryjskiej pod Rokitną. W latach 1918-1920 walczył w walkach na wschodzie, najpierw z Ukraińcami, a później z Bolszewikami. Wziął udział w bitwie warszawskiej. 1 czerwa 1919 roku został generałem brygady. W II Rzeczypospolitej został dowódcą Korpusu Ochrony Pogranicza – został mianowany przez prezydenta Stanisława Wojciechowskiego. W 1929 roku na polecenie Józefa Piłsudskiego zwolniony z zajmowanego stanowiska, w 1934 przeszedł w stan spoczynku.

Gdy wybuchła II wojna światowa i sowieckiej napaści na Polskę, został aresztowany przez NKWD. Jego zaawansowany wiek i status oficera w stanie spoczynku nie powstrzymały Sowietów przed aresztowaniem go i osadzeniem w obozie w Kozielsku. Był w nim oficerem najwyższym rangą. Jego egzekucja prawdopodobnie nastąpiła 9 kwietnia.