Muzeum Książąt Lubomirskich, oddział Ossolineum, zostało założone we Lwowie 199 lat temu – 25 grudnia 1823 roku.

Powstało dzięki połączeniu kolekcji Józefa Ossolińskiego, założyciela Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, i księcia Henryka Lubomirskiego, co dało początek nowemu oddziałowi Zakładu. Ówczesne władze austriackie, wrogie wszelkim przejawom polskości na ziemiach zaborczych, starały się utrudniać jego organizację, mimo to Ossolineum zbierało coraz więcej darów do jego kolekcji.

Muzeum podzielone było na dwa działy. Podjednostka historyczno-pamiątkowa uporządkowana była chronologicznie od zabytków architektonicznych z wykopalisk, przez drobne muzeum martyrologii narodu polskiego i zbiory numizmatyczne do sztuki użytkowej, np. pasów, starych zegarów, klejnotów czy zdobionych tabakierek. Z kolei galeria obrazów gromadziła sztukę mistrzów polskich i zagranicznych.

Ossolineum zostało upaństwowione w 1939 roku po włączeniu Lwowa do ZSRS, za to Muzeum zostało zlikwidowane. Duża część jego zbiorów została rozproszona po innych instytucjach muzealnych miasta w celu ich rozbicia i zatarcia polskiego pochodzenia. Po 1941 roku niemieccy okupanci wywieźli ze zbiorów Muzeum do Rzeszy dzieła Albrechta Dürera.

W 1944 zbiory Muzeum udało się znów połączyć i wywieźć przed nadejściem Sowietów do Krakowa. Tam odnaleziono je po wojnie i wysłano do Wrocławia, gdzie reaktywowane zostało Ossolineum, a wraz z nim jego stary oddział – Muzeum Książąt Lubomirskich, które odzyskało swoją własność.

Zobacz również: