Zygmunt III Waza koronowany został w katedrze na Wawelu na króla Polski 27 grudnia 1587 roku – 435 lat temu.

Zygmunt był synem szwedzkiego księcia Finlandii, późniejszego króla Szwecji Jana III Wazy i Katarzyny Jagiellonki, najmłodszej córki króla polskiego Zygmunta Starego i Bony Sforzy. Jego poprzednik, książę siedmiogrodzki Stefan Batory, zmarł rok wcześniej w grudniu w Grodnie, a sejm elekcyjny zwołany został pół roku później. To właśnie jagiellońskie pochodzenie ze strony matki najsilniej przemawiało za jego kandydaturą, mimo to doszło do podwójnej elekcji.

Przeciwnicy kanclerza Jana Zamoyskiego wybrali na króla cesarza niemieckiego Maksymiliana Habsburga, podczas gdy interrex prymas Karnkowski nominował na tron Zygmunta Wazę. Dzięki udzieleniu mu poparcia przez Zamoyskiego szwedzkiemu królewiczowi udało się pobić wojska habsburskie pod Byczyną i zapewnić sobie prawa do tronu.

Rozpoczęło to to ponad osiemdziesięcioletnie rządy szwedzkiej dynastii w Polsce i na Litwie, po Zygmuncie III władzę obejmowali bowiem jego dwaj synowie – Władysław IV, zmarły przedwcześnie w 1648 roku, oraz Jan II Kazimierz, który abdykował 20 lat później.

Czasy zygmuntowskie zamknęły srebrny wiek w historii Rzeczypospolitej, po części z winy samego Zygmunta, który wplątał kraj w kilka wojen z rodzinną Szwecją o prawa do tronu oraz z Moskwą, czego zwieńczeniem były potop oraz IV wojna polsko-rosyjska.

Zobacz również: