Jego twórczość wysoko cenili Henryk Sienkiewicz i Maria Konopnicka. Wprowadził do polskiej literatury tematykę egzotyczną. Mówiono o nim, że był pisarzem, którego stworzyła włóczega.

6 kwietnia 1841 roku w Paniowcach Zielonych na Podolu urodził się Sygurd Wiśniowski. Był synem Antoniego i Anny z Szawłowskich. Ukończył gimnazjum w Stanisławowie, ale studiów wyższych nie podjął. W następnym okresie swojego życia odbył podróże do Turcji, Rumunii i Włoch. W Italii należał do oddziałów Garibaldiego, a także podjął studia w Cuneo w Polskiej Szkole Wojskowej. Od 1862 roku podróżował do Australii, Nowej Zelandii i Fidżi, gdzie pracował jako marynarz, poszukiwacz złota, pracownik rolny i dziennikarz. Swoją aktywność kontynuował do 1872 roku, kiedy to powrócił do Polski. Felietony i relacje z podróży opublikował w Gazecie Narodowej wydawanej we Lwowie.

Był już znanym podróżnikiem i reportażystą, gdy w 1873 roku wyruszył w kolejną podróż, tym razem, po raz pierwszy, do Stanów Zjednoczonych. Włączył się w życie kulturalne i społeczne lokolanych społeczności, w których przyszło mu przebywać – między innymi w Minnesocie i Detroit. Najciekawszym aspektem jego podróży po kraju Wujka Sama był udział w ekspedycjach generała Custera do Czarnych Gór. Wyprawa ta dała początek gorączce złota, ale również wojnie z czerwonoskórymi, w czasie których śmierć poniósł słynny generał.

Powrócił do ojczyzny i zamieszkał w Galicji, gdzie zakupił tereny naftowe. Pozostał tu do końca życia, które zakończyło się 23 kwietnia 1892 roku. Zmarł we Lwowie i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.