Pochód faszystów na włoską stolicę rozpoczął się 27 października 1922 roku – równo sto lat temu.

Za koncepcją marszu stał „kwadrumwirat” partii faszystowskiej, złożony z najwyżej postawionych jej członków: gen. Emilio De Bono, Michele Bianchi, Italo Balbo oraz Cesare Maria de Vecchi. Benito Mussiloni sam nie był obecny w pochodzie, choć chętnie i często pozował do zdjęć z maszerującymi faszystami. W pochodzie uczestniczyło mniej niż 30 tys. ludzi, w tym ok. 200 włoskich Żydów.

Dzień przed marszem Antonio Salandra, były włoski premier, ostrzegł obecnego szefa rządu Luigiego Factę, że faszyści przygotowali już zamach stanu i będą domagać się jego rezygnacji. Facta jednak w to nie uwierzył. Zbliżające się do Rzymu oddziały Czarnych Koszul (faszystowskich bojówek) przekonały rząd o konieczności wprowadzenia stanu wojennego.

Król Wiktor Emanuel III, obawiający się wybuchu wojny domowej, odmówił jednak podpisania stosownego dekretu. W następnych dniach przekazał on pokojowo (i formalnie zgodnie z konstytucją) władzę Mussoliniemu i powierzył misję tworzenia rządu.

Po 10 czerwca 1924 roku i morderstwie Giacomo Matteottiego, Mussolini wprowadził we Włoszech swą dyktaturę.

Zobacz również: