Generał armii rosyjskiej i Wojska Polskiego, dowódca I Korpusu Polskiego w Rosji oraz powstania wielkopolskiego, Józef Dowbor-Muśnicki, urodził się w podkieleckim Garbowie 25 października 1867 roku – 155 lat temu.

Na początku Wielkiej Wojny dowodził 14. Pułkiem Strzelców Syberyjskich, w którym licznie służyli Polacy. Został pod koniec lipca 1917 roku wytypowany na dowódcę formującego się I Korpusu Polskiego przez Naczelny Polski Komitet Wojskowy w Rosji.

Za jego sprawą na przełomie 1917 i 1918 roku Korpus skonsolidował się na obszarze dzisiejszej wschodniej Białorusi. Pod jego rozkazy dobrowolnie garnęli się Polacy z ziem zabranych. „Dowboria”, jak nieraz określano teren administrowany przez Korpus, był tarczą miejscowego żywiołu polskiego przez hordami bolszewickimi.

I KP skapitulował Niemcami późną wiosną 1918 roku na mocy postanowień pokoju brzeskiego. Generał Dowbor-Muśnicki osiadł w Kongresówce na krótko, gdyż już pod koniec tego roku z rozkazu Józefa Piłsudskiego został wysłany do Poznania, wyznaczony na dowódcę powstania wielkopolskiego.

W Wielkopolsce zorganizował 100-tysięczne regularne polskie wojsko. Latem 1920 roku, podczas wojny z Sowietami, Naczelnik proponował generałowi kilku kluczowych stanowisk dowódczych, jednak Dowbor-Muśnicki odmawiał, więc pod koniec wojny przeniesiono go do rezerwy.

Do końca życia nie został odznaczony za swe zasługi w odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Zmarł w 1937 roku.

Zobacz również: