23 grudnia 1658 roku, 364 lata temu, rozpoczęło się oblężenie obsadzonej przez Szwedów twierdzy w duńskiej Koldyndze przez wojska sprzymierzone pod wodzą regimentarza Stefana Czarnieckiego.

Kilka dni wcześniej dywizja Czernieckiego (złożona z wojsk koronnych oraz brandenburskich) wylądowała na wyspie Als, okupowanej przez Szwedów, i wyzwoliła ją. Po tym zwycięstwie przerzucono ją na Półwysep Jutlandzki, gdzie miała zdobyć Koldyngę – dawną rezydencję duńskich monarchów, obecnie obsadzoną przez garnizon szwedzki i ufortyfikowaną.

Czarniecki nie zamierzał tracić czasu i już o świcie 23 grudnia wydał rozkaz do ataku. Wojskom koalicyjnym znacznie pomogła gęsta mgła, dzięki którym mogły niezauważone podejść aż pod same wały. Szwedzi dostrzegli ich dopiero gdy wspinali się na umocnienia twierdzy i zdołali ich odrzucić.

Kolejny szturm także został odparty, a propozycję regimentarza poddania się Szwedzi odrzucili. Dopiero za trzecią próbą, 25 grudnia, Polacy przełamali obronę i wdarli się do zamku, rozpoczęły się intensywne walki na dziedzińcu zamkowym oraz w komnatach. Prawdopodobnie przez przypadek doszło do eksplozji prochowni, która zniszczyła dużą część zamku.

Przesądziło to o upadku szwedzkiego morale i po krótkim czasie opór obrońców upadł. Szwedzi starali się jeszcze odzyskać Koldyngę, lecz ich desant na brzegi Półwyspu został przez Czarnieckiego skutecznie odparty.

Zobacz również: