Marceli Nowotko, polski działacz komunistyczny, I sekretarz utworzonej z inicjatywy sowieckiej Polskiej Partii Robotniczej, zginął w Warszawie 28 listopada 1942 roku – równo 80 lat temu.

Tego dnia zwłoki Nowotki zostały znalezione przez granatową policję w pobliżu Dworca Zachodniego. Kierownictwo PPR wiedziało, że tego dnia I sekretarz miał spotkać się z Bolesławem Mołojcem, dowódcą GL, więc niezwłocznie go przesłuchali w związku ze śmiercią Nowotki.

Twierdził że wraz z Nowotką zostali napadnięci, sugerował że mógł to być zamach Armii Krajowej na polecenie rządu londyńskiego. Jednak kilka dni później samodzielnie poinformował Moskwę o śmierci lidera oraz o przejęciu jego obowiązków.

Rzuciło to cień podejrzenia na Mołojca, KC partii postanowiło więc zlikwidować go 29 grudnia, co też się stało. Partyjna komisja śledcza ustaliła, że w sprawę zamieszany był także brat Mołojca, Zygmunt, kierownik wydziału informacji GL, którego także usunięto. Nie wyjaśniło to jednak w pełni zagadki zabójstwa Nowotki.

Władysław Gomułka w swoich wspomnieniach podaje, że nie jest pewna kolejność śmierci braci Mołojców. Zauważa też, że najbardziej za ich winą opowiadał się Paweł Finder, planowy zastępca Nowotki, co mogło sugerować że podawał on KC starannie dobrane i wyrażone fakty w celu zatuszowania swojego udziału w zabójstwie I sekretarza PPR.

Zobacz również: