Georgi Dymitrow, bułgarski komunista i sekretarz generalny Międzynarodówki, zasugerował Stalinowi uchwałę likwidująca Komunistyczną Partię Polski 28 listopada 1937 roku, 85 lat temu. Sowiecki dyktator zatwierdził ją cztery dni później.

Założona pod koniec 1918 roku KPP powstała z lewicowego odłamu polskich lewicowych socjalistów z PPS-u oraz Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Za kolaborację z władzą sowiecką podczas wojny polsko-bolszewickiej została zdelegalizowana przez państwo polskie w 1920 roku, jej działacze którzy nie uciekli do Rosji Sowieckiej działali w II RP w konspiracji i trafili do więzień.

W drugiej połowie lat 30., podczas „wielkiej czystki” w ZSRS oraz towarzyszącej jej tzw. operacji polskiej NKWD członkowie politbiura Komitetu Centralnego KPP zostali aresztowani przez NKWD. Nie było to posunięcie zupełnie bezpodstawne, gdyż od połowy lat 20. partia była stopniowo infiltrowana przez polski wywiad.

Na początku 1938 roku Międzynarodówka ogłosiła, że KPP od początku była „piłsudczykowską” piątą kolumną, zdecydowana większość jej działaczy przepadła w odmętach sowieckiej służby bezpieczeństwa. Uratowali się jedynie najbardziej zasłużeni, jak Feliks Kon, Zofia Dzierżyńska (wdowa po „Żelaznym Feliksie”) i „dąbrowszczacy” w Hiszpanii.

Na ich bazie w 1941 roku utworzono Polską Partię Robotniczą, która po przymusowym połączeniu z PPS-em w 1948 rok przez następne cztery dekady sprawowała władzę w Polsce.

Zobacz również: