159 lat temu, 27 czerwca 1863 roku, Rosjanie powiesili generała Zygmunta Sierakowskiego.

Sierakowski urodził się w 1827 roku w wołyńskim Lisowie. Wśród studentów polskich
w Petersburgu inicjował działalność patriotyczną oraz nawiązał kontakty z wileńskim Związkiem Bratnim Młodzieży Litewskiej.

Jako student uniwersytetu petersburskiego prowadził propagandę patriotyczną wśród ludu wiejskiego na Litwie, za co został zesłany jako żołnierz do kompanii karnej nad Morzem Kaspijskim. Amnestia po śmierci Mikołaja I pozwoliła mu tam zdobyć wykształcenie wojskowe i stopień porucznika. Na Litwę powrócił w 1860 roku.

Po wybuchu powstania styczniowego został naczelnikiem wojennym województwa kowieńskiego. Dowodził 2500-osobowym oddziałem, który zorganizował się w lasach pod Rogowem i tamże 6 kwietnia 1863 r. stoczył pierwszą potyczkę.

Uczestniczył w zwycięskiej bitwie z wojskami rosyjskimi pod Ginietyniami. W maju ruszył ze swoim źle uzbrojonym oddziałem w kierunku Kurlandii, gdzie zamierzał przejąć transport broni dostarczany z Wielkiej Brytanii przez Teofila Łapińskiego. Pod Birżami stoczył trzydniową bitwę zakończoną rozbiciem jego oddziału. Ciężko ranny, dostał się do rosyjskiej niewoli. Przed sądem wojennym okazał niezłomny hart ducha.

Wbrew zabiegom międzynarodowej opinii publicznej, w tym Garibaldiego i dworu angielskiego, na polecenie gubernatora Michaiła Murawjowa Sierakowski został powieszony 27 czerwca 1863 roku na placu Łukiskim w Wilnie.

Jego ciało pogrzebano w tajemnicy przed rodziną, pochówek odnaleziono pięć lat temu na Górze Zamkowej. 22 listopada 2019 r. został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu na Rossie w Wilnie wraz z Wincentym Konstantym Kalinowskim i 20 innymi uczestnikami powstania styczniowego.

Zobacz również: