6 czerwca 1841 roku w Milkowszczyźnie na terenie dzisiejszej Białorusi urodziła się Eliza Orzeszkowa. Zasłynęła przede wszystkim jako jedna z najważniejszych i najbardziej wpływowych autorek polskiego realizmu.

Orzeszkowa była twórczynią szerokiego spektrum literackiego, obejmującego powieści, nowele, opowiadania, eseje i artykuły publicystyczne. Jej twórczość poruszała różnorodne tematy społeczne, polityczne i moralne, a w szczególności skupiała się na wyrażaniu troski o polskie społeczeństwo, losy chłopów, emancypację kobiet oraz walkę o niepodległość.

Eliza Orzeszkowa fot. biblioteka narodowa

W swoich dziełach Orzeszkowa ukazywała brutalną rzeczywistość życia na wsi, społeczne nierówności i niesprawiedliwość, jak również problemy związane z kolonializmem, wyzyskiem i asymilacją. Jej powieści, takie jak „Nad Niemnem” (1888) czy „Dziurdziowie” (1889), są uznawane za klasykę literatury polskiej, a ich tematyka wciąż jest aktualna i istotna.

Jako pisarka, Orzeszkowa angażowała się w działalność społeczną i polityczną, dążąc do zmiany warunków życia i walki o prawa obywatelskie. Była członkinią i współzałożycielką wielu organizacji społecznych, takich jak Towarzystwo Oświaty Ludowej czy Centralne Towarzystwo Organizacji i Kursów Naukowych dla Kobiet. Dążyła do poprawy edukacji, szczególnie dla kobiet, i promowała równouprawnienie płci.

Eliza Orzeszkowa 1904 r. fot. domena publiczna

Orzeszkowa jest uważana za jedną z najbardziej wpływowych pisarek swojej epoki. Jej prace wywarły ogromny wpływ na rozwój literatury polskiej oraz społeczeństwo, inspirując kolejne pokolenia pisarzy i działaczy społecznych. Jej zaangażowanie w sprawy społeczne, empatia wobec ludzkich dramatów i głęboka analiza społeczna uczyniły z niej ikonę polskiego realizmu i wybitną postać kulturalną XIX wieku.

Dziedzictwo Elizy Orzeszkowej jest nadal żywe, a jej prace są nadal czytane i doceniane zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Jej literatura stanowi nie tylko znakomite dzieła artystyczne, ale również ważne świadectwo społecznych i historycznych realiów epoki, które wciąż mają wiele do powiedzenia współczesnemu czytelnikowi.

Eliza Orzeszkowa była nie tylko wybitną pisarką, ale także aktywną działaczką społeczną, która poświęciła wiele swojego czasu i energii na walkę o sprawiedliwość społeczną i równouprawnienie. Jej zaangażowanie w sprawy społeczne było szczególnie widoczne w jej twórczości, gdzie odważnie poruszała kontrowersyjne tematy i wykorzystywała literaturę jako narzędzie do wywoływania zmian społecznych.

Orzeszkowa była głosem wykluczonych i uciskanych, a szczególnie interesowały ją problemy chłopów. W swoich dziełach ukazywała trudne warunki życia wiejskiego, brutalną rzeczywistość pańszczyzny i wyzysku chłopów przez ziemiaństwo. Powieść „Nad Niemnem” jest uznawana za jej najważniejsze dzieło, w którym przedstawia losy chłopskiej rodziny i kontrastuje tradycyjne wartości z wpływem nowoczesności.

Orzeszkowa była także zainteresowana kwestią emancypacji kobiet. W swojej powieści „Marta” opisała historię młodej kobiety, która staje się ofiarą społecznych ograniczeń i niesprawiedliwości. Prace Orzeszkowej wpływały na zmianę postrzegania ról społecznych i przyczyniły się do rozwoju ruchu emancypacyjnego w Polsce.

Ponadto, Eliza Orzeszkowa angażowała się w walkę o niepodległość Polski. W czasach, gdy kraj znajdował się pod zaborami, jej pisanie miało również polityczne znaczenie. Orzeszkowa wykorzystywała literaturę jako środek do kształtowania świadomości narodowej i budzenia ducha patriotyzmu.

W uznaniu jej osiągnięć, Eliza Orzeszkowa została uhonorowana wieloma nagrodami i wyróżnieniami, a jej dorobek literacki jest nadal podziwiany i badany przez literaturoznawców na całym świecie. Jej prace przyczyniły się do rozwoju polskiego realizmu, a jej społeczne zaangażowanie inspirowało kolejne pokolenia pisarzy i aktywistów społecznych.

Eliza Orzeszkowa była nie tylko wybitną pisarką, ale również nieustraszoną kobietą, która śmiało walczyła o swoje przekonania i dążyła do zmiany społeczeństwa. Jej dziedzictwo stanowi ważną część historii literatury polskiej i jest nieustannie odkrywane i doceniane przez kolejne pokolenia czytelników.

Zmarła w Grodnie 18 maja 1910 roku. Józef Kotarbiński jako mówca na jej pogrzebie rzekł o Elizie Orzeszkowej następujące słowa:

„Ona była żywą mądrością i czującym sercem całej epoki…”

Zobacz również: